RAADSFRACTIE

Wil je zien wat ik recent gezegd en gestemd heb in de gemeenteraad?

𝐕𝐞𝐫𝐭𝐞𝐥 𝐢𝐧 𝐡𝐞𝐭 𝐤𝐨𝐫𝐭 𝐢𝐞𝐭𝐬 𝐨𝐯𝐞𝐫 𝐣𝐞𝐳𝐞𝐥𝐟.

Ik ben 29 jaar en woon nu een paar jaartjes in Venray, in het gezellige centrum.

Toen ik 18 was verhuisde ik van mijn geboortestad Capelle aan den IJssel, naar Rotterdam.

Mijn werk bracht me destijds naar Venray. Ik ben nu Social Media-specialist en contentmanager. Ik kan hier echt mijn creativiteit in kwijt en kom op de meest uiteenlopende plekken in Venray.

Ik ben graag in het centrum, vooral tijdens evenementen, dan is er extra reuring.

Van jongs af aan ben ik eigenlijk al geïnteresseerd in politiek. De komst naar Venray was een mooie aanleiding om me aan te sluiten bij een lokale politieke partij. Ik weet nu al zoveel meer over Venray en het is voor mij belangrijk om iets terug te geven.

Ik mag de taak als fractievoorzitter vervullen. 

𝟑 𝐝𝐢𝐥𝐥𝐞𝐦𝐚’𝐬

KERST OF CARNAVAL?

Daar hoef ik niet lang over na te denken: carnaval. Het is het mooiste feest wat ik ooit heb meegemaakt. Het mooiste van carnaval vind ik, dat het echt een feest is dat je samen viert. Jong of oud en alle lagen van de samenleving doen mee. Ook de tradities eromheen zijn erg bijzonder, iets vergelijkbaars ken ik niet vanuit mijn eigen jeugd.

THEATER OF BIOSCOOP?

Dan kies ik voor theater. Theater heeft oneindig veel mogelijkheden in vorm en verhaal. Het is nooit hetzelfde, dat intrigeert me. Ik heb dan ook een Bachelor of Art and Economics en ben binnen mijn studie afgestudeerd in de richting theatermanagement.

OCHTEND OF AVOND?

Absoluut de avond, je kunt me regelmatig met een biertje in de kroeg vinden, heerlijk!

𝐖𝐞𝐥𝐤𝐞 𝐫𝐞𝐠𝐞𝐥 𝐳𝐨𝐮 𝐣𝐞 𝐯𝐚𝐧𝐝𝐚𝐚𝐠 𝐧𝐨𝐠 𝐰𝐢𝐥𝐥𝐞𝐧 𝐯𝐞𝐫𝐚𝐧𝐝𝐞𝐫𝐞𝐧 𝐢𝐧 𝐕𝐞𝐧𝐫𝐚𝐲?

Het fietsverbod in de Schoolstraat, onnodig. De weginrichting is er gewoon geschikt voor. Men wil toch allemaal snel van A naar B?

𝐍𝐨𝐞𝐦 𝐞𝐞𝐧 𝐬𝐢𝐭𝐮𝐚𝐭𝐢𝐞 𝐝𝐢𝐞 𝐠𝐞𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐞𝐦𝐨𝐭𝐢𝐞 𝐛𝐢𝐣 𝐣𝐞 𝐨𝐩𝐫𝐨𝐞𝐩𝐭?

Onrecht! Ik word kwaad en/of verdrietig als iemand onrecht aangedaan wordt. Bijvoorbeeld het wetsvoorstel om werkgevers de mogelijkheid te geven om werknemers met een handicap onder het minimumloon te betalen. Daarmee zeg je dus dat iemand minder is dan een mens. Minimum is al minimum. Dat kan echt niet! Mede ook omdat mijn broer een handicap heeft, grijpt me dit extra aan.

𝐌𝐞𝐭 𝐰𝐢𝐞 𝐳𝐨𝐮 𝐣𝐞 𝐞𝐞𝐧 𝐝𝐚𝐠𝐣𝐞 𝐰𝐢𝐥𝐥𝐞𝐧 𝐫𝐮𝐢𝐥𝐞𝐧?

Met de minister-president van Nederland. Om zo meer inzicht en beeldvorming te krijgen voor zijn werk en om te kijken of ik veranderingen die ik belangrijk vind zou kunnen doorvoeren.

𝐄𝐧 𝐢𝐧 𝐕𝐞𝐧𝐫𝐚𝐲?

Prins carnaval.

𝐇𝐨𝐞 𝐫𝐞𝐥𝐚𝐱 𝐣𝐞 𝐧𝐚 𝐞𝐞𝐧 𝐝𝐫𝐮𝐤𝐤𝐞 𝐝𝐚𝐠?

Ik vermaak me prima met Youtube-filmpjes kijken, vooral filmpjes om te lachen, zoals de vlogs van David Dobrik. Youtube is oneindig, er komen elke dag weer nieuwe dingen bij.

Ook in bad kan ik me lekker ontspannen.

𝐖𝐚𝐭 𝐰𝐢𝐥 𝐣𝐞 𝐧𝐨𝐠 𝐛𝐞𝐫𝐞𝐢𝐤𝐞𝐧?

Er is niet één gedefinieerd punt op de horizon, maar ik hoop in het leven mijn intellect te kunnen blijven ontwikkelen. Daarnaast hoop ik zo vaak mogelijk mijn geluk boven veiligheid te kiezen. Zoals de switch naar Venray, wat een enorm risico was. Dit had ik eerder niet gedurfd. Ik ben enorm trots op mezelf hiervoor. Risico's nemen kan je verder brengen dan gewoon die ene veilige keuze maken.

Wil je zien wat ik recent gezegd en gestemd heb in de gemeenteraad?

𝐕𝐞𝐫𝐭𝐞𝐥 𝐤𝐨𝐫𝐭 𝐢𝐞𝐭𝐬 𝐨𝐯𝐞𝐫 𝐣𝐞𝐳𝐞𝐥𝐟.
Ik ben Amira Luydens, geboren op Aruba. Ik ben getrouwd, moeder van drie geweldige volwassen kinderen en oma van twee kleindochters.
Al jong ging ik vanuit Aruba naar Philadelphia om te studeren en besloot toen daar te blijven wonen. Op dat moment lagen daar de meeste kansen. Uiteindelijk heb ik er biochemie gestudeerd, maar niet afgemaakt helaas. Tijdens een vakantie op Aruba kwam ik de liefde van mijn leven tegen, liefde op het eerste gezicht.
Kort daarna zijn we samen in Venray beland, met belofte ooit naar Amerika terug te gaan. Maar daar kwam niets van terecht.
In eerste instantie was de verhuizing naar Venray best een cultuurshock. Ik heb flink moeten wennen, maar het is nu écht mijn thuis. Nu werk ik als klinisch farmacie assistente, waar ik het ontzettend naar mijn zin heb. Maar ik mis wel de contacten met de patiënten, ik ben absoluut een mensen-mens.

𝐖𝐚𝐭 𝐢𝐬 𝐣𝐞 𝐟𝐮𝐧𝐜𝐭𝐢𝐞 𝐛𝐢𝐧𝐧𝐞𝐧 𝐕𝐄𝐍𝐑𝐀𝐘 𝐋𝐨𝐤𝐚𝐚𝐥?
raadslid

𝐖𝐚𝐭 𝐰𝐢𝐥𝐝𝐞 𝐣𝐞 𝐚𝐥𝐬 𝐤𝐢𝐧𝐝 𝐥𝐚𝐭𝐞𝐫 𝐰𝐨𝐫𝐝𝐞𝐧?
Natuur- of scheikundige, dat is wat mijn vader deed. Van kleins af aan wilde ik proefjes doen en vanalles ontdekken. De passie voor exacte vakken heb ik van hem.

𝐍𝐨𝐞𝐦 '𝐧 𝐝𝐢𝐧𝐠 𝐝𝐚𝐭 𝐦𝐞𝐧𝐬𝐞𝐧 𝐰𝐚𝐚𝐫𝐬𝐜𝐡𝐢𝐣𝐧𝐥𝐢𝐣𝐤 𝐧𝐨𝐠 𝐧𝐢𝐞𝐭 𝐰𝐢𝐬𝐭𝐞𝐧 𝐯𝐚𝐧 𝐣𝐨𝐮?
Dat ik vanaf 1998 honkbalscheidsrechter ben. Dat kwam toen een dierbare vriend op 33-jarige leeftijd stierf. Om hem te eren ben ik de opleiding gaan doen. Het was een flinke uitdaging als vrouw in deze mannensport. In 2019 heb ik de laatste wedstrijd op naam staan.

𝐇𝐨𝐞 𝐛𝐞𝐧 𝐣𝐞 𝐝𝐞 𝐩𝐞𝐫𝐬𝐨𝐨𝐧 𝐠𝐞𝐰𝐨𝐫𝐝𝐞𝐧 𝐝𝐢𝐞 𝐣𝐞 𝐯𝐚𝐧𝐝𝐚𝐚𝐠 𝐛𝐞𝐧𝐭?
Dit is de samenloop van mijn leven geweest. Ik ben geboren op Aruba in een katholiek gezin van vier dames. Ik ging als op jonge leeftijd naar Amerika en daarna naar het verre Nederland. We besloten onze kinderen tweetalig op te voeden. Dat merk je vooral als mijn temperament naar voren komt, dan ga ik over naar het engels. Ik ben groot gebracht om de medemens te helpen, dat is wel de rode draad in onze familie. Mijn vader is al 62 jaar politiek actief, zodra ik thuis ben ga ik altijd even op bezoek bij de partij of iemand uit de politieke arena daar. Politiek stroomt door ons bloed.

𝟑 𝐝𝐢𝐥𝐥𝐞𝐦𝐚’𝐬
GOED BOEK OF GOEDE FILM?
Een goed boek. Ik ben namelijk heel snel afgeleid, dus geen lange film voor mij. Ik heb alle John Grisham boeken en die lees ik in het engels, dan kan ik de diepte van het verhaal beter pakken.
STAMPPOT OF BAMI?
Stamppot, ondanks dat ik er niet mee ben opgegroeid. In mijn omgeving zijn we gewend voor elkaar te koken, en ieders kwaliteiten hoor, want stamppot maken…dat kan ik niet.
KAT OF HOND?
Kat. We hebben twee binnenkatten, Flaco en Sokje. Ze zijn écht een verlengstuk van het gezin. Als ik op vakantie ben, zorg ik dat ik ze regelmatig via Skype kan zien.

𝐖𝐚𝐭 𝐡𝐨𝐮𝐝𝐭 𝐣𝐞 ’𝐬 𝐧𝐚𝐜𝐡𝐭𝐬 𝐰𝐚𝐤𝐤𝐞𝐫?
De verharding in de maatschappij, en dat gaat zo snel. Ik maak me zorgen voor mijn kleinkinderen. Ik dacht de Amerikaanse taferelen hier niet mee te maken in Nederland. Maar als ik kijk naar het (digitaal) pesten en wapenbezit bij kinderen bijvoorbeeld, dat is best eng hoor! Ik snap niet dat we elkaar niet kunnen accepteren zoals we zijn.

𝐄𝐧 𝐚𝐥𝐬 𝐣𝐞 𝐝𝐚𝐧 𝐬𝐥𝐚𝐚𝐩𝐭, 𝐰𝐚𝐚𝐫 𝐤𝐚𝐧 𝐢𝐤 𝐣𝐞 𝐯𝐨𝐨𝐫 𝐰𝐚𝐤𝐤𝐞𝐫 𝐦𝐚𝐤𝐞n?
Een zorgvraag, als je me nodig hebt, dan ben ik er binnen 10 minuten.

𝐖𝐞𝐥𝐤 𝐥𝐢𝐞𝐝𝐣𝐞 𝐳𝐢𝐧𝐠 𝐣𝐞 𝐤𝐞𝐢𝐡𝐚𝐫𝐝 𝐦𝐞𝐞 𝐯𝐚𝐧 𝐛𝐞𝐠𝐢𝐧 𝐭𝐨𝐭 𝐞𝐢𝐧𝐝?
Ik ben een George Michael fan. Toen hij met Wham begon wilde ik het liefst met hem trouwen.
Broken Wings van Mr. Mister is een heel bijzonder nummer voor me. Dan denk ik aan het afscheid van diezelfde dierbare vriend. Hij zette mij altijd met beide benen op de grond, een no-nonsens mens.

𝐇𝐨𝐞 𝐫𝐞𝐥𝐚𝐱 𝐣𝐞 𝐧𝐚 𝐞𝐞𝐧 𝐝𝐫𝐮𝐤𝐤𝐞 𝐝𝐚𝐠?
Dan duiken we samen in de keuken, heerlijk. Daarna nemen we de dag door. We hebben ellenlange gesprekken. Onze kinderen snappen soms niet dat we na 38 jaar nog zoveel te bespreken hebben samen. Hij is echt mijn soulmate.

𝐖𝐚𝐚𝐫 𝐤𝐢𝐣𝐤 𝐣𝐞 𝐞𝐫𝐠 𝐧𝐚𝐚𝐫 𝐮𝐢𝐭 𝐨𝐩 𝐡𝐞𝐭 𝐦𝐨𝐦𝐞𝐧𝐭?
Weer samen zijn met vrienden en familie, ik mis écht de warmte en de knuffels. Gewoon spontaan elkaar opzoeken enzo. Ik kan niet wachten.

𝐖𝐚𝐭 𝐳𝐨𝐮 𝐣𝐞 𝐯𝐚𝐧𝐝𝐚𝐚𝐠 𝐧𝐨𝐠 𝐰𝐢𝐥𝐥𝐞𝐧 𝐯𝐞𝐫𝐚𝐧𝐝𝐞𝐫𝐞𝐧 𝐢𝐧 𝐕𝐞𝐧𝐫𝐚𝐲?
Ik zou zó graag willen dat we niet alleen naar elkaar kijken, maar de verbinding zoeken. Dat merk je in de samenleving maar ook in de politiek. Je komt samen zoveel verder! Begrip en acceptatie vind ik belangrijke begrippen. Laten we (samen)werken aan een mooie toekomst voor onze kleinkinderen.

Orhan (34) is geboren in Iraaks Koerdistan. Toen hij 5 jaar oud was besloot zijn vader een veiligere plek voor het gezin te zoeken en belanden ze in een Nederlands AZC. Al op zijn vijftiende leerde Orhan hij zijn huidige vrouw kennen.

Na even in Horst te hebben gewoond, woont gezin Daud sinds 2015 met veel plezier in Landweert.

Hij deed een opleiding elektrotechniek, maar werkte later in de laboratoriumtechniek. Vervolgens maakte hij het Hoog Laboratorium Onderwijs af met stages in het buitenland.

Heel even gaf hij ook nog les, maar inmiddels is hij op zoek naar een baan die hem écht past, misschien wel weer op een heel ander vlak.

Orhan houdt van hardlopen en koken. Hij geniet vooral enorm van zijn papa-taak. Eigenlijk zijn mijn kinderen een van de weinigen die mijn gedachten stil kunnen zetten, aldus Orhan.

In december 2019 besloot hij lid te worden van VENRAY Lokaal, waarna hij in een warm, inclusief nest belandde en al snel actief werd al commissielid. Vooral de items rondom ‘wonen’ (en soms ook ‘leven’) spreken hem aan.

Orhan: Binnen VENRAY Lokaal is het mogelijk om binnen de gehele team mee te praten. Ik vind het ook prettig om gesprekken, en soms wel discussies, aan te gaan met mensen uit mijn leefomgeving. En daarbij in het bijzonder een steentje te mogen bijdragen aan de Venrayse maatschappij. Ik heb in het verleden armoede, onzekerheid en uitzichtloosheid gekend waar je zonder hulp niet ver kwam. Nu sta ik aan de andere kant en heb allerlei kansen gekregen en kan ik nu juist anderen helpen.

Het voelt als een speciale kans een groep mensen, te vertegenwoordigen, het liefst iedereen eigenlijk.